Bestuur

Als nieuw gekozen gemeenteraadslid ontmoette ik in 2002 journaliste Froukje Nijholt. We waren verbaasd dat er zo weinig vrouwen in de nieuwe raad zaten en namen ons voor om meer vrouwen te gaan stimuleren politiek en bestuurlijk actief te worden. Ik heb toen alle vrouwen in de raad gevraagd zich aan te sluiten bij ons initiatief. Alleen Hélène Boot (VVD) reageerde positief. Vervolgens hebben onze brainstormsessies geleid tot de oprichting van de Vrouwenkamer.

Met inspirerende bijeenkomsten wilden we het zelfvertrouwen van vrouwen vergroten, zodat ze verdere stappen in hun maatschappelijke en persoonlijke leven durfden te zetten. We mikten op zo’n 35 bezoekers op onze eerste bijeenkomst in 2003. Dat werden er 110. Vanaf dat moment wist ik dat we een goede formule te pakken hadden. De avonden worden nog steeds goed bezocht met een vaste kern en daar omheen steeds wisselende bezoekers die bewust kiezen voor het avondthema. Vier jaar na de oprichting van de Vrouwenkamer werd ik wethouder van Heerenveen tot 2018. Daarna kwam er weer een nieuwe raad. Nog nooit zaten er zoveel vrouwen in! In 2019 werd de gemeente Heerenveen in het kader van 100 jaar vrouwenkiesrecht tijdelijk omgedoopt in Vrouwenveen. Ook deze ludieke actie motiveert om door te gaan met mooie avonden voor en door vrouwen!

'Vrouwen moeten niet te bescheiden zijn’, was de boodschap van een van de spreeksters op onze eerste  bijeenkomst over ‘Vrouw en politiek’ in 2003. Er volgden daarna nog vele inspirerende bijeenkomsten die in mijn geheugen staan gegrift. De onvergetelijke avonden met Marjan Berk en OPZIJ-hoofdredacteur Cisca Dresselhuys, en ook het optreden van Wim Anker ‘Vrouwen, liefde en criminaliteit’ trokken bomvolle zalen. Ik geniet  van het meedenken over nieuwe bijeenkomsten en van de ontmoetingen met de (in de loop der jaren vele) vrouwen die naar de Vrouwenkamer komen. Nieuwe ervaringen opdoen, leren van elkaar, je leven richting geven en je eigen functioneren versterken zijn (ook) voor mij waardevolle zaken. Vrouwen kunnen zelf onderwerpen aandragen voor een bijeenkomst, maar mogen ook zelf een bijdrage leveren.  Het is fantastisch dat we samen voor het succes van ons netwerk kunnen zorgen. Ik kijk nu alweer uit naar onze volgende zeepkistavond.

Mijn loopbaan kent een rode draad: oriëntatie op levenskeuzes. Dat begon met de opleiding tot beroepskeuzeadviseur en leidde tot een reeks van banen en opdrachten die te maken hebben met voorlichting, begeleiding naar werk en integratie in de samenleving. Hoe leuk was het dat Coby en Froukje me in 2003 vroegen om mee te werken aan de invulling van een Vrouwenkameravond over loopbaanontwikkeling! Na die avond ben ik bij de kerngroep gebleven; de onverwacht grote belangstelling voor onze avonden vroeg om meer handen.

Ik hou van onze spirit om steeds weer iets nieuws en iets anders te bedenken. Het is een groot plezier om de bezoekers te ontvangen en te weten dat ze er zijn, puur en alleen omdat ze er willen zijn. Het laagdrempelige en vrijblijvende karakter van ons netwerk vind ik onze kracht. Ik zie ons als een vrijzinnige club waar plek is voor iedereen.

Ik koester de herinnering aan vele verrijkende avonden en in het bijzonder die éne met Willemijn, die vertelde over haar ontwikkeling als transgender. Een speciale gast met een bijzondere levenskeuze!

Eind 2006 beleefde ik mijn eerste avond bij de Vrouwenkamer. Het was een netwerkavond en ik zette er mijn eerste (bewuste) stappen op het netwerkpad. Ik was namelijk bezig met een carrièreswitch. Door de prettige, losse sfeer en de open houding van de aanwezige vrouwen ging het contact maken heel gemakkelijk. Ik sprak leuke vrouwen en had interessante gesprekjes. Superenthousiast ging ik naar huis, dat smaakte naar meer! Zo werd ik een regelmatige bezoeker van de bijeenkomsten.

Ze brengen me van alles: plezier, inspiratie, stof tot nadenken. Zo maakte de avond met filosoof Miriam van Reijen over de stoïcijnse levenswijze een enorme indruk op me. Als ik me die toch eens eigen zou kunnen maken! Ondertussen was communicatie mijn nieuwe vak geworden en dat sluit ook precies aan bij wat ik doe rond de organisatie van de bijeenkomsten. In de loop van 2017/2018 nam ik geleidelijk aan het bestuursstokje over van Nanette Kalisvaart en daarmee ook haar werkzaamheden voor website, nieuwsbrieven en social media.

Toen ik eind jaren negentig in Heerenveen kwam wonen - met journalistieke werkzaamheden en vrienden elders in het land - voelde ik me enigszins ontheemd. Door de Vrouwenkamer (als bezoeker en later in de kerngroep) ben ik me thuis gaan voelen in Friesland. Behalve vakgenoten ontmoet ik vrouwen die totaal andere beroepen of talenten hebben. Nooit gedacht dat ik het na achttien jaar nog steeds zo gezellig en inspirerend zou vinden om in dit netwerk rond te dwalen met vrouwen die het motto ‘actief blijven’ in koeienletters op hun tegeltjes hebben staan.

Toen Marjan Berk in 2008 ons 5-jarig jubileum kwam opluisteren en het programma-onderdeel buikdansen na de pauze moest missen, schreef ze in haar column in de Margriet: ‘Mijn leven lijkt het meest op dat van een vliegende kraai… Heel afwisselend, daar niet van. En een vliegende kraai vangt ook altijd wat, geen klacht. Maar hier in Heerenveen zou ik wel vijf keer per jaar willen aanspoelen.’

En toen waren we nog maar net begonnen…