Wie ben je en wat doe je?
Mijn naam is Joke Koevoets. Ik ben in 1955 geboren in Harlingen, maar door het werk van mijn vader hebben we lang in Utrecht gewoond. Evenals mijn drie zussen en twee broers. Na vele omzwervingen ben ik 25 jaar geleden met mijn man naar Friesland teruggekeerd. We hebben twee zoons en vijf kleinkinderen.
Toen ik nog als verpleegkundige werkte, wist ik al dat ik na mijn pensioen ooit vrijwilliger in een hospice wilde worden. En dat ben ik nu in het Julia Jan Wouters Hospice in Heerenveen. Verder zing ik nog in een koor en wandel ik iedere week met mijn clubje.
Waarom kom je graag naar de Vrouwenkamer?
Ik word altijd gegrepen door de drive van vrouwen die een bedrijf hebben of gaan opzetten en dat weten uit te dragen. Hun enthousiasme en doorzettingsvermogen spreekt mij aan. Als je iets wilt en je zet je er voor in, dan lukt het vaak. Toen ik in 2008 met een B&B begon, zag ik de Vrouwenkamer als een zakelijk en nuttig netwerk. Sinds die tijd sla ik nauwelijks bijeenkomsten over. Ook al ben ik vaak met mijn vriendin Fenny, we vinden het allebei leuk om nieuwe mensen te ontmoeten.
Wat is voor jou het meest waardevolle dat je hebt meegemaakt bij de Vrouwenkamer?
Wat ik mooi vind is dat mensen elkaar durven te spreken, iedereen staat ervoor open om met elkaar in contact te komen. Twee bijeenkomsten kan ik me nog goed herinneren: allebei over vluchtelingen. Dat waren indringende verhalen over hun hun leven hier.
Welke gebeurtenis heeft je leven veranderd?
In het eerste jaar van mijn pensioen kreeg ik kanker. Gelukkig herstelde ik daarvan, maar het heeft me wel doen besluiten om bewuster te leven. Met meer aandacht voor elkaar, mijn kinderen en kleinkinderen en de mensen om me heen.
Wat is je uitdaging voor de komende jaren?
Ik heb geen grote wensen en wil graag doorgaan met wat ik doe. Reizen vinden we wel heel erg leuk, dus als het even kan, gaan we weer op pad.
