Wie ben je en wat doe je?
Ik ben Lieke Bakker, geboren in 1985, en ik woon sinds een paar jaar met mijn tienjarige zoon Cris in een zelfgebouwd klein huisje aan de rand van het Drents Friese Wold. Daarvoor woonde ik 30 jaar in Heerenveen. Ik ben bijna 16 jaar zelfstandig grafisch ontwerpster, onder andere van huisstijlen voor organisaties. Door omstandigheden ben ik zelfstandige geworden, maar dat bevalt mij goed. In een bedrijf zou ik me toch minder vrij en creatief voelen. Nu kan ik werken volgens mijn eigen visie en methodes.
Waarom kom je graag naar de Vrouwenkamer?
Netwerken vind ik mega belangrijk. Jarenlang heb ik bij een ander netwerk gezeten en daar teer ik eigenlijk nog steeds op. In de tijd dat ik moeder werd, kwam ik via Anne-Marie Krap in contact met de Vrouwenkamer. In eerste instantie vond ik het fijn dat het netwerk dichtbij was en later vond ik ook prettig dat het een vrouwennetwerk is. De eerste keer dat ik naar een bijeenkomst ging, viel het me op dat ik een van weinige jongeren was. Dat is later wel veranderd. In de ondernemerswereld zijn er sowieso meer jonge mensen gekomen.
Wat is voor jou het meest waardevolle dat je hebt meegemaakt bij de Vrouwenkamer?
Ik vond de bijeenkomsten die ik heb meegemaakt over bewustwording en inspiratie opdoen informatief, maar echte uitschieters vind ik moeilijk te benoemen. Wel vind ik de bijeenkomsten heel laagdrempelig. In een paar gevallen hebben de avonden indirect ook geleid tot nieuwe opdrachten. Als je er vaker bent en de gezichten bekender worden, helpt dat natuurlijk mee. De ontmoetingen geven ook nieuwe energie, zeker als je gewend bent in je eentje te werken.
Welke gebeurtenis heeft je leven veranderd?
Vanaf mijn veertiende jaar heb ik vaak keuzes moeten maken omdat mijn lijf niet meewerkte. Heel vaak moest ik het laten afweten. Mijn keuze om als zelfstandige te gaan werken, heeft daar ook mee te maken. Doseren en balans vinden heeft altijd centraal gestaan. De keuze voor veel kleiner en bewuster wonen heeft daar ook mee te maken.
Wat is je uitdaging voor de komende jaren?
Ik heb jarenlang in een soort cocon geleefd: tussen de opleiding in Zwolle en mijn leven thuis in Heerenveen. Die tijd ligt nu achter me, maar ik ben letterlijk en figuurlijk blij met elke stap die ik kan en mag zetten. Mijn eigen huisje is nu klaar, dus de volgende uitdaging is om lekker te blijven werken en wat van de wereld te zien. Met Cris ontdek ik nu Nederland. Stapje voor stapje en steeds iets verder. Leren door te doen en tegelijkertijd hem een beetje wereldwijs maken.
